แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

ท่านพระมหาโมคคัลลานะลงจากภูเขาคิชฌกูฏพร้อมกับพระลักขณเถระ เห็นอัตภาพของเหล่าเนรยิกสัตว์ มีเปรตผู้มีแต่ร่างกระดูก เป็นต้น จึงทำการยิ้มแย้ม พระลักขณเถระถามถึงเหตุที่ทำการยิ้มแย้ม จึงกล่าวว่า กาลนี้ มิใช่กาลแห่งปัญหานี้ ขอให้ถามท่านในสำนักพระตถาคต

เมื่อพระเถระถูกถามอีกครั้งในสำนักพระตถาคต จึงบอกความที่ตนเห็นเนรยิกสัตว์มีเปรตผู้มีแต่ร่างกระดูก เป็นต้น โดยนัยว่า ท่านลงจากภูเขาคิชฌกูฏ ได้เห็นภิกษุในพุทธศาสนานี้ไปสู่อากาศ แม้กายของภิกษุนั้นก็เร่าร้อน

พระศาสดาตรัสบอกความที่สัตว์เหล่านั้นบวชในศาสนาพระกัสสปทศพลแล้ว ไม่สามารถทำให้สมควรแก่บรรพชา เป็นผู้ลามก

เมื่อจะทรงแสดงผลแห่งทุจริตกรรมของภิกษุผู้ลามกทั้งหลาย ซึ่งนั่งอยู่แล้ว ณ ที่นั้น ในขณะนั้น จึงตรัสพระคาถานี้ว่า

ชนเป็นอันมากมีคอพันด้วยผ้ากาสาวะ เป็นผู้มีธรรมลามก ไม่สำรวม
ชนผู้ลามกเหล่านั้น ย่อมเข้าถึงนรกเพราะกรรมลามกทั้งหลาย

ในกาลจบเทศนา ชนเป็นอันมากบรรลุอริยผลทั้งหลาย มีโสดาปัตติผล

อ่าน
คาถาธรรมบท นิรยวรรค
อรรถกถาเรื่อง สัตว์ผู้ถูกทุกข์เบียดเบียน