แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระสารีบุตรแสดงธรรมแก่ธนัญชานิพรามณ์ผู้อ้างเหตุแห่งความประมาทว่าเพราะต้องดูแล รับใช้ เลี้ยงดู บิดา มารดา ภรรยาบุตร ทาส กรรมกร คนรับใช้ มิตร อำมาตย์ ญาติ แขก ปุพเปตชน เทวดา พระราชา กาย/ทำนุบำรุงกาย

เมื่อบุคคลประพฤติไม่ชอบธรรม ประพฤติผิดธรรมไม่ว่าจะด้วยสาเหตุใด ๆ (เพื่อบิดา มารดา ภรรยาบุตร ทาส กรรมกร คนรับใช้ มิตร อำมาตย์ ญาติ แขก ปุพเปตชน เทวดา พระราชา กาย/ทำนุบำรุงกาย) ย่อมไปยังนรก

ผู้ที่ประพฤติไม่ชอบธรรม ประพฤติผิดธรรม ไม่ว่าเพราะเหตุใด ๆ เป็นผู้ไม่ประเสริฐ เพราะว่าการประพฤติชอบธรรมและการประพฤติถูกธรรมประเสริฐกว่าการประพฤติไม่ชอบธรรมและการประพฤติผิดธรรม

ส่วนผู้ประพฤติชอบธรรม ประพฤติถูกธรรม ไม่ว่าเพราะเหตุใด ๆ เป็นผู้ประเสริฐ เพราะว่าการประพฤติชอบธรรมและการประพฤติถูกธรรมประเสริฐกว่าการประพฤติไม่ชอบธรรมและการประพฤติผิดธรรม

เพราะว่าการทำงานที่มีเหตุ ประกอบด้วยธรรม เป็นเครื่องให้บุคคลเลี้ยงตนและคนอื่น ๆ ได้ และให้บุญได้นั้นมีอยู่โดยไม่ต้องทำกรรมไม่ดี

เมื่อธนัญชานิราหมณ์ป่วยหนัก พระสารีบุตรนำจิตธนัญชานิพราหมณ์ให้ไปสู่พรหมโลกก่อนจะตายแม้ว่ายังมีสภาวะที่ดีกว่าพรหมโลกเพราะธนัญชานิพรหมณ์น้อมใจไปยังพรหมโลก

พระสารีบุตรนำจิตด้วยการปุจฉาถึงภพต่าง ๆ ว่าภพใดดีกว่าภพใดโดยไล่ตั้งแต่นรกจนถึงพรหมโลก และชี้ทางเพื่อความเป็นสหายกับพรหม คือ การแผ่ใจอันประกอบด้วยเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา ไปทั่วทุกทิศ ทุกสรรพจิต

อ่าน ธนัญชานิสูตร