แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

วันหนึ่ง ท่านพระมหาโมคัลลานะเกิดความคิดในใจว่าปัจจุบันนี้  มนุษย์ทั้งหลายแม้ยังไม่มีความถึงพร้อมแห่งวัตถุ (ไทยธรรม) ความถึงพร้อมแห่งเขต (ทักขิไณยบุคคล) และความถึงพร้อมแห่งจิตเลื่อมใสของตน (เจตนา) แต่เมื่อทำบุญ ก็ยังได้เกิดในเทวโลก เสวยสมบัติมากมาย ถ้าท่านไปยังเทวโลก แล้วให้เทวดาทั้งหลาย บอกถึงบุญที่พวกเขาสร้างสมไว้และผลบุญที่ได้ประสบ แล้วนำมากราบทูลแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า เพื่อพระองค์ได้ทรงแสดงผลกรรมแก่มนุษย์ทั้งหลายให้ประจักษ์ว่าบุญทั้งหลายแม้จะเล็กน้อย ก็ให้ผลมากมาย จะเป็นประโยชน์เกื้อกูลความสุข แก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายเป็นอันมาก

ท่านพระมหาโมคัลลานะจึงไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค กราบทูลความประสงค์ของตน เมื่อได้รับอนุญาต จึงเข้าจตุตถฌานอันเป็นบาทแห่งอภิญญา ครั้นออกจากจตุตถฌาน ก็ถึงดาวดึงสภพในทันทีด้วยกำลังฤทธิ์ ท่านได้ไถ่ถามถึงบุญกรรมที่เทวดาทั้งหลายได้สร้างสมไว้ เมื่อได้คำตอบแล้ว ท่านก็กลับมายังโลกมนุษย์ กราบทูลเรื่องทั้งหมดถวายพระผู้มีพระภาค จากนั้นพระศาสดาทรงทำวิมานวัตถุนั้นให้เป็นวัตถุปปัตติเหตุเกิดเรื่อง แล้วทรงแสดงธรรมโดยพิสดารโปรดบริษัทที่มาประชุมกัน