แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระพุทธเจ้าเสด็จเข้าไปหาท่านพระมหาโมคคัลลานะที่เขาคิชกูฏ แล้วตรัสถามว่า เธอพออดพอทนได้หรือ พอยังอัตภาพให้เป็นไปได้แลหรือ ทุกขเวทนาคลายลงไม่กำเริบขึ้น หรือ ความทุเลาย่อมปรากฏ ความกำเริบขึ้นไม่ปรากฏหรือ

ท่านพระมหาโมคคัลลานะกราบทูลว่าอดทนไม่ได้ ยังอัตภาพให้เป็นไปไม่ได้ ทุกขเวทนากำเริบหนัก ยังไม่คลายลง ความกำเริบย่อมปรากฏ ความทุเลาไม่ปรากฏ

พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า โพชฌงค์ ๗ นี้ เรากล่าวไว้ชอบแล้ว อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน

โพชฌงค์ ๗ เป็นไฉน

สติสัมโพชฌงค์ ธรรมวิจยสัมโพชฌงค์ วิริยสัมโพชฌงค์ ปีติสัมโพชฌงค์ ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ สมาธิสัมโพชฌงค์ อุเบกขาสัมโพชฌงค์ เรากล่าวไว้ชอบแล้ว อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน

ท่านพระโมคคัลลานะกราบทูลว่า โพชฌงค์ดีนัก

เมื่อพระผู้มีพระภาคได้ตรัสไวยากรณ์ภาษิตนี้แล้ว ท่านพระมหาโมคคัลลานะปลื้มใจ ชื่นชมภาษิต หายจากอาพาธ

อ่าน คิลานสูตรที่ ๒