แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระสารีบุตรกล่าวกับภิกษุทั้งหลายว่า

ความปริวิตกแห่งใจได้เกิดขึ้นกับท่านว่า โสกปริเทวทุกขโทมนัสและอุปายาสพึงเกิดขึ้นแก่ท่านเพราะความแปรปรวนเป็นอย่างอื่นเพราะสัตว์หรือสังขารใดยังมีอยู่ในโลกหรือ และพระสารีบุตรได้มีความดำริว่า ไม่มีอยู่เลย

เมื่อท่านพระสารีบุตรกล่าวอย่างนี้แล้ว ท่านพระอานนท์ได้ถามว่า แม้แห่งพระศาสดาหรือ

พระสารีบุตรกล่าวว่า แม้แห่งพระศาสดา

ท่านดำริว่า พระผู้มีพระภาคเป็นสัตว์ผู้มีศักดาใหญ่มีฤทธิ์มาก มีอานุภาพมาก อันตรธานไปแล้ว ถ้าพระองค์พึงดำรงอยู่ตลอดกาลนานข้อนั้นจักเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่ชนเป็นอันมาก เพื่อสุขแก่ชนเป็นอันมากเพื่ออนุเคราะห์โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อสุขแก่เทพยดาและมนุษย์ทั้งหลาย

ก็ท่านพระสารีบุตรถอนอหังการ มมังการ และมานานุสัยได้นานแล้ว เพราะฉะนั้น โสกปริเทวทุกขโทมนัสและอุปายาสทั้งหลายจึงไม่เกิดขึ้นแก่พระสารีบุตรเพราะความแปรปรวนเป็นอย่างอื่น แม้แห่งพระศาสดา

อ่าน อุปติสสสูตร