คนโง่สำคัญตนว่าฉลาด
เหตุการณ์
โจร ๒ คนเป็นสหายกัน ไปพระเชตวันกับมหาชนเพื่อต้องการฟังธรรม โจรคนหนึ่งตั้งใจฟังธรรมกถา โจรอีกคนหนึ่งต้องการขโมยของ โจรผู้ฟังธรรมได้บรรลุโสดาปัตติผล โจรอีกคนหนึ่งขโมยได้ทรัพย์มาเป็นค่าอาหารในเรือนของตน
โจรผู้ขโมยของและภรรยา ได้เย้ยหยันโจรผู้โสดาบันว่าไม่มีค่าอาหารในเรือนเพราะความที่ฉลาดเกินไป โจรผู้โสดาบันไปกราบทูลความเป็นไปนั้นแด่พระศาสดาพร้อมหมู่ญาติ
พระศาสดา ทรงแสดงธรรมแก่เขาว่า
บุคคลใดโง่ ย่อมสำคัญความที่แห่งตนเป็นคนโง่ บุคคลนั้นจะเป็นบัณฑิตเพราะเหตุนั้นได้บ้าง
ส่วนบุคคลใดเป็นคนโง่ มีความสำคัญว่าตนเป็นบัณฑิต บุคคลนั้นแล เราเรียกว่า ‘คนโง่’
ในกาลจบเทศนา มหาชนพร้อมด้วยหมู่ญาติของโจรผู้โสดาบัน บรรลุโสดาปัตติผล
คาถาธรรมบท พาลวรรค
อรรถกถาเรื่อง โจรผู้ทำลายปม
อ้างอิง
คาถาธรรมบท พาลวรรค พระไตรปิฎก ฉบับหลวง ๒๕/๑๕/๑๗ และอรรถกถาเรื่อง โจรผู้ทำลายปม
ชุดที่
ลำดับที่
4