แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระผู้มีพระภาคตรัสถามพระอานนท์ว่า ชอบพระสารีบุตรหรือไม่

พระอานนท์ทูลตอบว่า ใครเล่าที่ไม่ใช่คนพาล ไม่ใช่คนมุทะลุ ไม่ใช่คนงมงาย ไม่ใช่คนมีจิตวิปลาส จะไม่ชอบสารีบุตร

เพราะสารีบุตรเป็นบัณฑิต มีปัญญามาก เจ้าปัญญา มีปัญญาชวนให้ร่าเริง มีปัญญาแล่น  มีปัญญาหลักแหลม มีปัญญาแทงตลอด มีความปรารถนาน้อย สันโดษ เป็นผู้สงัดกาย สงัดใจ ไม่คลุกคลีด้วยหมู่ ปรารภความเพียร เป็นผู้เข้าใจพูด อดทนต่อถ้อยคำ เป็นผู้โจทก์ท้วงคนผิด เป็นผู้ตำหนิคนชั่ว

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า เป็นเช่นนั้น ครั้งนั้น สุสิมเทพบุตรพร้อมด้วยเทพบุตรเป็นอันมากก็ได้กราบทูลสรรเสริญพระสารีบุตร เป็นผู้ปลื้มใจ เบิกบาน เกิดปีติโสมนัส มีรัศมีแห่งผิวพรรณแพรวพราวปรากฏอยู่

ท่านพระสารีบุตร คนรู้จักท่านดีว่าเป็นบัณฑิต ไม่ใช่คนมักโกรธ มีความปรารถนาน้อย สงบเสงี่ยม ฝึกฝนมาดี มีคุณงามความดีอันพระศาสดาทรงสรรเสริญ เป็นผู้แสวงคุณ

พระผู้มีพระภาคได้ภาษิตคาถาตอบสุสิมเทพบุตรปรารภถึงพระสารีบุตรว่า

สารีบุตรใคร ๆ ก็รู้จักว่าเป็นบัณฑิต ไม่ใช่คนมักโกรธ มีความปรารถนาน้อย สงบเสงี่ยม อบรม ฝึกฝนมาดี จำนงอยู่ก็แต่กาลเป็นที่ปรินิพพาน

อ่าน สุสิมสูตร