สารีปุตตสูตร
ว่าด้วย
สรรเสริญคุณพระสารีบุตรเถระ
เหตุการณ์
พระวังคีสะได้เห็นท่านพระสารีบุตรชี้แจงให้ภิกษุทั้งหลายเห็นแจ้ง สมาทาน อาจหาญ ร่าเริง ด้วยธรรมีกถา สละสลวย ไม่มีโทษ ไม่เคลื่อนคลาด ยังผู้ฟังให้รู้เนื้อความได้แจ่มแจ้ง ส่วนภิกษุเหล่านั้นก็ทำธรรมนั้นให้เป็นประโยชน์ ใส่ใจกำหนดด้วยจิตทั้งปวง เงี่ยโสตลงฟังธรรม จึงคิดว่าตนควรสรรเสริญพระสารีบุตร
ท่านพระวังคีสะได้สรรเสริญท่านพระสารีบุตรด้วยคาถาทั้งหลายอันสมควรต่อหน้าพระสารีบุตรว่า
พระสารีบุตรเป็นนักปราชญ์ มีปัญญาลึกซึ้ง ฉลาดในทางและมิใช่ทาง มีปัญญามาก ย่อมแสดงธรรมแก่ภิกษุทั้งหลาย แสดงโดยย่อก็ได้ แสดงโดยพิสดารก็ได้ เสียงของท่านไพเราะดังก้องเหมือนเสียงนกสาริกา ปฏิภาณเกิดขึ้นไม่รู้สิ้นสุด เมื่อท่านแสดงธรรมอยู่ ภิกษุทั้งหลายย่อมฟังเสียงอันไพเราะ เป็นผู้ปลื้มจิตยินดีด้วยเสียงอันเพราะ น่ายินดี น่าฟัง เงี่ยโสตอยู่ ดังนี้
อ่าน สารีปุตตสูตร
อ้างอิง
สารีปุตตสูตร พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๑๕ ข้อที่ ๗๔๑-๗๔๓ หน้า ๒๓๐-๒๓๑
ชุดที่
ลำดับที่
3