Main navigation

อิจฉาสูตร

ว่าด้วย
ความอยากได้ลาภ
เหตุการณ์
พระสารีบุตรแสดงธรรมแก่ภิกษุทั้งหลายเรื่องบุคคล ๘ จำพวก ผู้ปรารถนาลาภ

 

บุคคล ๘ จำพวก ปรากฎอยู่ในโลกนี้ คือ

ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ชอบสงัด ไม่เจริญกรรมฐานให้ติดต่อเนื่องกันไป

๑.  ผู้มีความปรารถนาลาภ และเพียรพยายามเพื่อได้ลาภ แต่ไม่ได้ลาภ เศร้าโศก ร่ำไร และเคลื่อนจากพระสัทธรรม
๒.  ผู้มีความปรารถนาลาภ หมั่นเพียรพยายามเพื่อได้ลาภ ได้ลาภแล้ว มัวเมา ประมาท และเคลื่อนจากพระสัทธรรม
๓.  ผู้มีความปรารถนาลาภ ไม่หมั่นเพียรพยายามเพื่อได้ลาภ ไม่ได้ลาภ เศร้าโศก ร่ำไร และเคลื่อนจากพระสัทธรรม
๔.  ผู้มีความปรารถนาลาภ  ไม่หมั่นเพียรพยายามเพื่อจะได้ลาภ ได้ลาภแล้ว มัวเมา ประมาท และเคลื่อนจากพระสัทธรรม
๕.  ผู้มีความปรารถนาลาภ หมั่นเพียรพยายามเพื่อได้ลาภ ไม่ได้ลาภแล้ว ไม่เศร้าโศก ไม่ร่ำไร และไม่เคลื่อนจากพระสัทธรรม
๖.  ผู้มีความปรารถนาลาภ หมั่นเพียรพยายามเพื่อได้ลาภ ได้ลาภแล้ว  ไม่มัวเมา ประมาท  และไม่เคลื่อนจากพระสัทธรรม
๗.  ผู้มีความปรารถนาลาภ ไม่หมั่นเพียรพยายามเพื่อได้ลาภอยู่ ไม่ได้ลาภแล้ว ไม่เศร้าโศก ไม่ร่ำไร และไม่เคลื่อนจากพระสัทธรรม
๘.  ผู้มีความปรารถนาลาภ ไม่หมั่นเพียรพยายามเพื่อได้ลาภ ได้ลาภแล้ว ไม่มัวเมา ประมาท และไม่เคลื่อนจากพระสัทธรรม
 


อ่าน อิจฉาสูตร
 

อ้างอิง
อิจฉาสูตร พระไตรปิฎกฉบับหลวง เล่มที่ ๒๓ ข้อที่ ๑๗๔ หน้า ๒๕๙-๒๖๑
ลำดับที่
6

สถานที่

ไม่ระบุ

พระไตรปิฎกเสียงชุดอื่นๆ