แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระสารีบุตรกล่าวอาภิสวาจาเลื่อมใสในพระผู้มีพระภาคว่า

สมณะหรือพราหมณ์อื่นซึ่งจะรู้ยิ่งไปกว่าพระผู้มีพระภาคในทางปัญญาเครื่องตรัสรู้ มิได้มีแล้ว จักไม่มี และย่อมไม่มีในบัดนี้

พระสารีบุตรมิได้กล่าวโดยมีเจโตปริยญาณในพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งที่เป็นอดีต อนาคต และปัจจุบัน แต่รู้ได้ตามกระแสพระธรรมว่า พระผู้มีพระภาคในอดีต ในอนาคต ในปัจจุบันเหล่านั้นทุกพระองค์ ทรงละนิวรณ์ ๕ อันเป็นเครื่องเศร้าหมองแห่งใจ ทอนกำลังปัญญา ทรงมีพระหฤทัยตั้งมั่นดีแล้วในสติปัฏฐาน ๔ ทรงเจริญโพชฌงค์ ๗ ตามความเป็นจริง ตรัสรู้พระอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ

พระผู้มีพระภาคทรงให้พระสารีบุตรกล่าวธรรมปริยายนี้เนือง ๆ แก่ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา เพื่อว่าผู้มีความเคลือบแคลงหรือความสงสัยในตถาคตจักละความเคลือบแคลงหรือความสงสัยนั้นเสีย เพราะได้ฟังธรรมปริยายนี้
 

อ่าน นาฬันทสูตร