แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระติสสเถระเรียนกัมมัฏฐานในสำนักพระศาสดาแล้ว เข้าไปสู่ป่า เทวดาผู้สิงอยู่ในถ้ำมาก่อนคิดจะขับไล่ท่านออกไปด้วยเหตุแห่งศีล เมื่อพิจารณาเห็นศีลอันบริสุทธิ์ของพระเถระ จึงเข้าไปสิงร่างเด็กและให้มารดาของเด็กนำน้ำรดเท้าของพระเถระมารดศีรษะเด็ก แล้วจึงปล่อยเด็กไป

เทวดาได้เรียกพระเถระว่าพ่อหมอใหญ่ พระเถระตรวจดูตั้งแต่กาลอุปสมบท ว่าตนได้ทำเวชกรรมใดไว้ ก็ยังไม่เห็นความเศร้าหมองหรือด่างพร้อยของศีลในตน ปีติมีกำลังเพราะปรารภศีลเกิดขึ้น ท่านข่มปีติอันมีกำลังนั้นไว้ บรรลุพระอรหัตในที่นั้น แล้วสั่งสอนเทวดาว่า การอยู่ของท่านบริสุทธิ์ เทวดาอย่าประทุษร้ายผู้ไม่มีมลทิน ผู้มีตบะ ผู้บริสุทธิ์แล้ว พระเถระไม่มีความโกรธต่อเทวดานั้นเลย
           
พระศาสดาทรงทราบเรื่อง ได้ตรัสว่า บุตรของเราย่อมไม่โกรธเลย เพราะขึ้นชื่อว่าความเกี่ยวข้องกับคฤหัสถ์หรือบรรพชิตทั้งหลาย ย่อมไม่มีแก่บุตรของเรานั่น บุตรของเรานั่นไม่เกี่ยวข้อง ปรารถนาน้อย สันโดษ แล้วตรัสพระคาถาว่า 

เราเรียกบุคคลผู้ไม่เกี่ยวข้องกับชน ๒ จำพวก
คือ คฤหัสถ์ ๑ บรรพชิต ๑
ผู้ไม่มีอาลัยเที่ยวไป
ผู้ปรารถนาน้อยนั้นว่า เป็นพราหมณ์

ในกาลจบเทศนา ชนเป็นอันมากบรรลุอริยผลทั้งหลายมีโสดาปัตติผลเป็นต้น



อ่าน พระติสสเถระอยู่ในเงื้อมเขา
อ่าน คาถาธรรมบท พราหมณวรรค