แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระศาสดาทรงพิจารณาว่ากัมมัฏฐานอะไรเป็นที่สบายของภิกษุเหล่านี้ แล้วทรงดำริว่า ในกาลแห่งพระพุทธเจ้าทรงพระนามว่ากัสสป ภิกษุเหล่านี้พิจารณาอนิจจลักษณะมานานสองหมื่นปี การแสดงอนิจจลักษณะย่อมควร 

พระผู้มีพระภาคจึงทรงแสดงอนิจจลักษณะแก่ภิกษุเหล่านี้ด้วยพระคาถาว่า

เมื่อใด บัณฑิตย่อมเห็นด้วยปัญญาว่า สังขารทั้งปวงไม่เที่ยง เมื่อนั้น ย่อมหน่ายในทุกข์ ความหน่ายในทุกข์นั่นเป็นทางแห่งความหมดจด

ในเวลาจบเทศนา ภิกษุเหล่านั้นตั้งอยู่ในพระอรหัตผลแล้ว พระธรรมเทศนาได้สำเร็จประโยชน์แม้แก่บริษัทที่ประชุมกันแล้ว ดังนี้แล


อ่าน คาถาธรรมบท มรรควรรค
อ่าน ภิกษุ ๕๐๐ รูปอื่นอีก