แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระสารีบุตรเถระไปหาพราหมณ์ผู้เป็นลุงของท่าน เมื่อได้ทราบว่าลุงของท่านทำกุศลโดยการให้ทาน บริจาคทรัพย์พันหนึ่ง ทุก ๆ เดือนให้แก่พวกนิครนภ์ โดยเชื่อตามที่อาจารย์ของตนกล่าวว่าเป็นทางแห่งพรหมโลก จึงได้พาพราหมณ์นั้นไปเฝ้าพระศาสดา แล้วกราบทูลเรื่องราว
 
เมื่อพระศาสดาทรงทราบเรื่องจึงได้ทรงแสดงธรรมโปรดพราหมณ์ ว่า
 
การแลดูสาวกของพระศาสดาด้วยจิตอันเลื่อมใสเพียงครู่เดียว หรือการถวายอาหารวัตถุเพียงภิกษาทัพพีเดียว มีผลมากกว่าทานที่พราหมณ์ให้อย่างนั้นให้แล้วตั้ง ๑๐๐ ปี
 
เมื่อจะทรงสืบอนุสนธิแสดงธรรม จึงตรัสพระคาถานี้ว่า
 
ผู้ใดพึงบูชาด้วยทรัพย์พันหนึ่งทุก ๆ เดือน สิ้น ๑๐๐ ปี ส่วนการบูชาของผู้ที่บูชาท่านผู้มีตนอบรมแล้วคนเดียวแม้ครู่หนึ่ง ประเสริฐกว่าการบูชาของผู้นั้น การบูชาสิ้น ๑๐๐ ปีจะประเสริฐอะไรเล่า
 
ในเวลาจบเทศนา พราหมณ์นั้นบรรลุโสดาปัตติผล ชนแม้เหล่าอื่นเป็นอันมากบรรลุอริยผลทั้งหลาย มีโสดาปัตติผลเป็นต้น




อ่าน พราหมณ์ผู้เป็นลุงของพระสารีบุตรเถระ
อ่าน คาถาธรรมบท สหัสสวรรค