แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระสารีบุตรเถระไปหาพราหมณ์ผู้เป็นหลานของท่าน เมื่อได้ทราบว่าหลานของท่านทำกุศลโดยการฆ่าสัตว์เลี้ยงตัวหนึ่งเพื่อบำเรอไฟทุก ๆ เดือน โดยเชื่อตามที่อาจารย์ของตนกล่าวว่าเป็นทางแห่งพรหมโลก พระสารีบุตรจึงได้นำหลานนั้นไปสู่สำนักของพระศาสดา กราบทูลเรื่องราวและกราบทูลขอพระองค์ตรัสบอกทางแห่งพรหมโลกแก่พราหมณ์นี้
 
พระศาสดาทรงแสดงธรรมโปรดพราหมณ์ว่า
 
การบำเรอไฟของพราหมณ์ผู้บำเรอไฟอย่างนั้นตั้ง ๑๐๐ ปี ย่อมไม่ถึงแม้การบูชาสาวกของพระศาสดาเพียงขณะเดียว
 
เมื่อจะทรงสืบอนุสนธิแสดงธรรม จึงตรัสพระคาถานี้ว่า
 
ก็สัตว์ใดพึงบำเรอไฟในป่าตั้ง ๑๐๐ ปี ส่วนเขาพึงบูชาท่านผู้มีตนอบรมแล้วผู้เดียวแม้ครู่หนึ่ง การบูชานั้นนั่นแลประเสริฐกว่า (การบูชาตั้ง ๑๐๐ ปีของสัตว์นั้น) การบูชา ๑๐๐ ปีจะประเสริฐอะไรเล่า
 
ในเวลาจบเทศนา พราหมณ์บรรลุโสดาปัตติผล ชนแม้เหล่าอื่นเป็นอันมากบรรลุอริยผลทั้งหลาย มีโสดาปัตติผลเป็นต้น




อ่าน พราหมณ์ผู้เป็นหลานของพระสารีบุตรเถระ
อ่าน คาถาธรรมบท สหัสสวรรค