แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

ภิกษุผู้ถือบิณฑบาตเป็นวัตรรูปหนึ่ง เรียนกัมมัฏฐานในสำนักของพระศาสดาแล้ว เข้าไปสู่สวนร้างสวนหนึ่งทำสมณธรรมอยู่ ครั้งนั้น หญิงโสภิณีคนหนึ่งมีความกระสันขึ้น พบกับพระเถระนั่งคู้บัลลังก์อยู่ จึงได้แสดงอาการยั่วเย้า จนความสังเวชเกิดขึ้นแก่พระเถระ แผ่ซ่านไปทั่วสรีระ

พระศาสดาทราบความปริวิตกนั้น จึงได้ทรงแผ่พระโอภาสไป เมื่อจะทรงแสดงธรรมแก่ภิกษุนั้น ตรัสพระคาถานี้ว่า

ป่าทั้งหลายเป็นที่น่ารื่นรมย์ ท่านผู้ปราศจากราคะแล้วทั้งหลาย จักยินดีในป่าอันไม่เป็นที่ยินดีของชน เพราะท่านผู้ปราศจากราคะแล้วนั้น เป็นผู้มีปกติไม่แสวงหากาม

ในกาลจบเทศนาพระเถระนั้นบรรลุพระอรหัตพร้อมด้วยปฏิสัมภิทาทั้งหลาย




อ่าน หญิงคนใดคนหนึ่ง
อ่าน คาถาธรรมบท อรหันตวรรค