แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระสันตกายเถระมาจากกำเนิดแห่งราชสีห์ เป็นผู้ไม่บิดกาย ไม่คะนองมือและเท้า เป็นผู้มีอัตภาพสงบ

นัยว่า ราชสีห์ทั้งหลายเมื่อได้อาหารแล้วเข้าไปสู่ถ้ำ นอนที่จุรณแห่งมโนศิลาและหรดาลตลอด ๗ วัน ลุกขึ้นในวันที่ ๗ ตรวจดูที่นอน ถ้าเห็นว่าจุรณกระจัดกระจายเพราะการกระดิกหาง หู หรือเท้าของตน จะคิดว่าการทำเช่นนี้ไม่สมควรแก่ชาติหรือโคตรของตน แล้วนอนอดอาหารต่อไปอีก ๗ วัน

เมื่อจุรณทั้งหลายไม่กระจัดกระจายไป จึงคิดว่า การทำเช่นนี้สมควรแก่ชาติและโคตรของตน จึงออกจากที่อาศัย  บันลือสีหนาท ๓ ครั้ง แล้วหลีกไปหากิน

ภิกษุทั้งหลายเห็นความประพฤติเรียบร้อยทางกายของพระสันตกายเถระ จึงกราบทูลแด่พระศาสดาด้วยไม่เคยเห็นการคะนองมือ คะนองเท้า หรือการบิดกายของภิกษุนี้ขณะที่นั่งอยู่

พระศาสดาทรงสดับถ้อยคำนั้นแล้ว จึงตรัสว่า ธรรมดาภิกษุพึงเป็นผู้สงบทางทวารทั้งหลาย มีกายทวาร เป็นต้นโดยแท้ เหมือนสันตกายเถระ

แล้วตรัสพระคาถานี้ว่า

ภิกษุผู้มีกายสงบ มีวาจาสงบ มีใจสงบ ผู้ตั้งมั่นดีแล้ว คายจากอามิสในโลกเสียแล้ว เราเรียกว่า ผู้สงบระงับ

ในกาลจบเทศนา พระเถระตั้งอยู่ในพระอรหัต



อ่าน พระสันตกายเถระ
อ่าน คาถาธรรมบท ภิกขุวรรค