แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

ภิกษุประมาณ ๕๐๐ รูป เรียนกัมมัฏฐานในสำนักของพระศาสดาแล้ว เข้าไปสู่ป่า แม้พยายามอยู่ก็ไม่ได้บรรลุคุณวิเศษ จึงคิดว่าจักเรียนกัมมัฏฐานให้วิเศษ  แล้วเดินทางกลับมาสู่สำนักของพระศาสดา ในระหว่างทางเห็นพยับแดด จึงเจริญกัมมัฏฐานมีพยับแดดเป็นอารมณ์
 
เมื่อเดินทางมาถึงสำนักของพระศาสดา ขณะกำลังเข้าสู่วิหารได้มีฝนตก ภิกษุเหล่านั้นยืนอยู่ที่หน้ามุข เห็นฟองน้ำตั้งขึ้น แล้วแตกไป จึงยึดเอาเป็นอารมณ์ว่า อัตภาพเป็นเช่นกับฟองน้ำ เพราะอรรถว่าเกิดขึ้นแล้ว แตกไปเหมือนกัน
           
พระศาสดาประทับนั่งในพระคันธกุฎี ทรงแลดูภิกษุเหล่านั้นแล้วทรงแผ่พระโอภาส เหมือนตรัสกับภิกษุเหล่านั้น แล้วตรัสพระคาถาว่า 

พระยามัจจุย่อมไม่เห็นบุคคลผู้พิจารณาเห็นอยู่ซึ่งโลกเหมือนบุคคลพึงเห็นฟองน้ำ และเหมือนบุคคลพึงเห็นพยับแดด
           
ในเวลาจบเทศนา ภิกษุเหล่านั้นบรรลุพระอรหัตในที่แห่งตนยืนนั่นเอง


อ่าน ภิกษุผู้เจริญวิปัสสนา
อ่าน คาถาธรรมบท โลกวรรค