แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

ภิกษุทั้งหลายกราบทูลพระพุทธเจ้าว่า ท่านปิลินทวัจฉะร้องเรียกภิกษุอื่นด้วยวาทะคนถ่อย 

พระองค์จึงทรงเรียกปิลินทวัจฉะมาถามความแล้วทรงกระทำบุพเพนิวาสของท่านปิลินทวัจฉะไว้ในพระหฤทัย  แล้วตรัสกับภิกษุทั้งหลายว่า 

ภิกษุปิลินทวัจฉะไม่มีโทสะภายใน ร้องเรียกภิกษุทั้งหลายว่าคนถ่อย  ๕๐๐ ชาติของภิกษุวัจฉะเกิดในตระกูลพราหมณ์ ร้องเรียกวาทะคนถ่อยมาแล้วตลอดกาลนาน ถ้อยคำกระทบกระทั่งชนเหล่าอื่น อันเป็นคำระคายหู คำหยาบคาย ย่อมไม่มีแก่พระขีณาสพ  ภิกษุปิลินทวัจฉะกล่าวอย่างนั้น ด้วยอำนาจแห่งความเคยชิน

แล้วทรงตรัสพระคาถานี้ว่า

ผู้ใดพึงกล่าวถ้อยคำอันไม่ระคายหู อันให้รู้กันได้ เป็นคำจริง อันเป็นเหตุไม่ยังใครๆ ให้ขัดใจ เราเรียกผู้นั้นว่า เป็นพราหมณ์

ในกาลจบเทศนา ชนเป็นอันมากบรรลุอริยผลทั้งหลาย มีโสดาปัตติผล เป็นต้น




อ่าน พระปิลินทวัจฉเถระ
อ่าน คาถาธรรมบท พราหมณวรรค