(๑) กถาวัตถุ ๓ อย่าง คือ
พูดถ้อยคำปรารภถึงอดีตกาลว่า อดีตกาลได้มีแล้วอย่างนี้ ๑
พูดถ้อยคำปรารภถึงอนาคตกาลว่า อนาคตกาลจักมีอย่างนี้ ๑
พูดถ้อยคำปรารภถึงปัจจุบันกาลว่า ปัจจุบันกาลย่อมมีอย่างนี้ ๑
(๒) กถาวัตถุ ๑๐ อย่าง คือ
อัปปิจฉกถา ๑ (เรื่องความมักน้อย)
สันตุฏฐิกถา ๑ (เรื่องความสันโดษ)
ปวิเวกกถา ๑ (เรื่องความสงัด)
อสังสัคคกถา ๑ (เรื่องความไม่คลุกคลี)
วิริยารัมภกถา ๑ (เรื่องการปรารภความเพียร)
สีลกถา ๑ (เรื่องศีล)
สมาธิกถา ๑ (เรื่องสมาธิ)
ปัญญากถา ๑ (เรื่องปัญญา)
วิมุตติกถา ๑ (เรื่องวิมุตติ)
วิมุตติญาณทัสสนกถา ๑ (เรื่องวิมุตติญาณทัสสนะ)
หากว่าภิกษุทั้งหลายยึดถือเอากถาวัตถุทั้ง ๑๐ ประการนี้ แล้วกล่าวเป็นกถาไซร้ เธอทั้งหลายพึงครอบงำเดชแม้ของพระจันทร์และพระอาทิตย์ ผู้มีฤทธิ์มีอานุภาพมาก อย่างนี้ด้วยเดชได้ จะป่วยกล่าวไปไยถึงปริพาชกอัญญเดียรถีย์ทั้งหลาย
(๒) กถาวัตถุสูตรที่ ๑-๒ พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๒๔ ข้อที่ ๖๙-๗๐ หน้า ๑๑๕-๑๑๖