Main navigation
อภิฌาวิสมโลภะ
Share:

(๑) อภิชฌาวิสมโลภะ คือ  ละโมบไม่สม่ำเสมอ คือความเพ่งเล็ง เป็นธรรมเครื่องเศร้าหมองของจิต หนึ่งใน อุปกิเลส ๑๖  

(๒) บุคคลมีใจอันความโลภไม่สม่ำเสมอ คือ อภิชฌาครอบงำแล้ว ย่อมทำกิจที่ไม่ควรทำ ไม่ยินดีกิจที่ควรทำ เมื่อทำกิจที่ไม่ควรทำ ไม่ยินดีกิจที่ควรทำอยู่ ย่อมเสื่อมจากยศและความสุข

อริยสาวกนั้นรู้ว่าอภิชฌาวิสมโลภะเป็นอุปกิเลสของจิต ย่อมละอภิชฌาวิสมโลภะอันเป็นอุปกิเลสของจิตเสียได้

 

 

อ้างอิง: 
(๑) วัตถูปมสูตร พระไตรปิฎกฉบับหลวง เล่มที่ ๑๒ ข้อที่ ๙๓ หน้า ๔๘
(๒) ปัตตกรรมสูตร พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๒๑ ข้อที่ ๖๑ หน้า ๖๖

คำต่อไป